Jak oderwać dziecko od komputera i smartfona?

Kilka praktycznych sposobów (www.miastodzieci.pl)

Naukowcy już wiedzą, że długi czas przed ekranem jest związany z długotrwałym pogorszeniem koncentracji, problemami ze snem, gorszą komunikację społeczną, utratą innych zainteresowań, brakiem ruchu. Nieodpowiednie treści oglądane przez dzieci prowadzą do gorszego zachowania w szkole i w domu, brutalne gry zmniejszają w mózgu aktywność  obszarów odpowiedzialnych za reakcję na przemoc, co rzutuje na późniejszy brak empatii dziecka.

  1. Zacznij od siebie

Kiedy jesteś z dziećmi – bądź z nimi. Odłóż, a najlepiej ścisz lub wyłącz telefon. Zastanów się czy zawsze musisz być dostępny/a, czy musisz odbierać każdą rozmowę w każdym momencie. Nie zapominaj, że dzieci naśladują rodziców.

  1. Smartfon to nie opiekunka do dziecka

Nie dawaj dziecku smartfona w restauracji by spokojnie przeżyć posiłek lub w supermarkecie by spokojnie zrobić zakupy. Taka strategia zemści się na tobie bardzo szybko, bo to najprostsza droga do uzależnienia dziecka od urządzeń.

  1. Małe dziecko nie potrzebuje własnego smartfona ani tabletu

Kropka.

  1. Zaplanuj dzień

Sen, szkoła, odrabianie lekcji, zajęcia sportowe, czytanie, prace plastyczne, hobby, pomoc w pracach domowych, zabawa, dopiero później – czas na komputerze.

  1. Trzymaj komputer na oku

Większość treści w internecie nie nadaje się dla dzieci. Używaj filtrów parentingowych, ucz bezpiecznego korzystania z sieci, rozmawiaj z dzieckiem o cyberbullingu, o zasadach bezpiecznego surfowania. Niestety, urządzenia mobilne, jak smartfony czy tablety są trudniejsze do kontrolowania. Ale jeśli dzieci bawią się na urządzeniu rodziców – nie pozwalaj na zabieranie go do własnego pokoju.

  1. To ty jesteś szefem

To ty wyznaczasz ilość czasu ekranowego i to ty możesz ograniczyć dostęp do urządzenia. Rozmawiaj z dzieckiem o zasadach i konsekwencjach ich nieprzestrzegania. Dziecko nie przestrzega ustalonych zasad? Po prostu zabierasz urządzenie.

  1. Ustal odkładnie telefonu komórkowego podczas odrabiania lekcji

Media społecznościowe i smsy skutecznie uniemożliwiają koncentrację

  1. Zabierz telefon z łóżka

Smatfon to nie przytulanka. Telefon w łóżku prowokuje do wpatrywania się w monitor, zamiast wyciszania się przed snem.

  1. Pomóż zapełnić dziecku czas

Granie w gry to sposób na odstresowanie się po szkole, wypełnienie luki w życiu społecznym (granie z przyjaciółmi) lub sposób na nudę. Zabranie urządzeń do grania bez dostarczenia jakichkolwiek alternatywnych sposobów spędzania czasu to słaby pomysł. Więc po ograniczeniu gry, pamiętaj, aby wypełnić ten czas inną aktywnością – idealnie byłoby gdybyście mogli zrobić coś wspólnie.

 

  1. Pomóż dziecku znaleźć hobby

Spróbuj zainteresować je sportem – pływanie, tenis, sztuki walki, golf, taniec lub akrobatyka. Idźcie wspólnie na majsterkowanie, lub modelarstwo, itp.

  1. Pokaż wyższość zmysłów nad monitorem

Oderwij dziecko od smartfona. Wspólnie eksperymentujcie, dotykajcie, smakujcie. Świat, który można dotknąć, powąchać, posmakować jest o wiele ciekawszy niż wirtualna rzeczywistość. Ale do tego nie wystarczą opowieści o słońcu za oknem i pachnących wiosną kwiatach. Tu trzeba działań! Zatem załóż buty, weź dziecko za rękę i pokaż mu świat, o którym tyle opowiadasz. A potem pozwól mu się ubrudzić. Czas spędzony z rodziną jest cenny i niezwykle ciekawy! Wspólna zabawa, gry planszowe, puzzle czy przygotowanie kolorowego posiłku – zwykłe codzienne sprawy mogą sprawić mnóstwo radości!

  1. Może pomyślcie o zwierzaku?

Dzieci w sieci często szukają przyjaźni i kontaktu. A czy może być lepszy przyjaciel niż zwierzę? Oczywiście taka życiowa decyzja musi być dobrze przemyślana, bo zwierzę to nie zabawka. Pies na spacer wyjść musi, z kotem pobawić się trzeba – zwierzę uczy odpowiedzialności i jest naturalnym „odrywaczem” od monitora. Takim, którego można przytulić!

  1. Pudełko „bądź obecny”

Pewien tata wykonał pudełko z napisem w środku: „Włóż telefon. Zamknij pudełko”. A na wieczku pudełka napisał: „bądź obecny”.  Może zrób takie pudełko – dla dziecka i … dla siebie

 

I… BĄDŹ OBECNY!

 

Opracowanie:

Joanna Bury

Judyta Nadolska

Europejski Dzień Sportu

Europejski Dzień Sportu- 29.09.2023
Przedszkole nr 16 Żory

Bo ćwiczenia ważna rzecz, a lenistwu mówcie precz!- takie hasło towarzyszyło przedszkolakom z Przedszkola nr 16 podczas Europejskiego Dnia Sportu. Do udziału włączyły się wszystkie grupy przedszkolne. Maluszki aktywnie spędzały dzień bawiąc się chustą Klanza, naśladując zwierzęta, korzystając z magicznej kostki, brały udział w muzycznym aerobiku. Dzieci chętnie uczestniczyły w zabawach bieżnych i skocznych. Dzieci podczas zabaw korzystały z krążków oraz woreczków. Jedna z grup zdobyła medal „dzielnego przedszkolaka” .
W grupach starszych dzieci pokonywały tory przeszkód – również na świeżym powietrzu. Dzieci brały udział w wyścigach (również na bieżni), drużynowo rywalizowali przechodząc przez tunel. Dzieci wykazały się również kreatywnością w wymyślaniu własnych ćwiczeń. Przedszkolaki brały udział w grach zespołowych jak piłka nożna, czy zbijak.

Bezpieczne wakacje w sieci

W trosce o bezpieczne wakacje, także w sieci zachęcamy do zapoznania się z stroną internetową https://sieciaki.pl

PRZEMOC W RODZINIE

Przemoc w rodzinie – to jednorazowe albo powtarzające się zamierzone i wykorzystujące działania lub zaniechania przeciw członkom rodziny, naruszające ich prawa lub dobra osobiste, a także powodujące cierpienia i krzywdy moralne.

Cechy charakterystyczne przemocy

Intencjonalność – zamierzone działanie mające na celu kontrolowanie i podporządkowanie ofiary.

Dysproporcja sił – w relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą.

Naruszanie praw i godności drugiej osoby – np. prawo do nietykalności fizycznej.

Powodowanie bólu i cierpienia – sprawia, że ofiara ma mniejszą zdolność do samoobrony.

 

Rodzaje przemocy

 

Przemoc fizyczna – jest intencjonalnym zachowaniem, niosącym ryzyko uszkodzenia ciała czy uszczerbku na zdrowiu.

Przemoc psychiczna – niszczy poczucie własnej wartości i godności.

Przemoc seksualna – wymuszanie pożycia seksualnego, nieakceptowanych zachowań seksualnych lub innych czynności seksualnych. Przemoc ta współwystępuje z fizycznym i psychicznym znęcaniem się, groźbami użycia siły lub emocjonalnym szantażem.

Zaniedbywanie -niezapewnienie lub uniemożliwienie zaspokojenia potrzeb osobie zależnej.

Przemoc ekonomiczna – odbieranie zarobionych pieniędzy, uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej, niezaspokajanie podstawowych potrzeb rodziny, itp.

 

Cykle przemocy

 

Faza narastającego napięcia – narastanie sytuacji konfliktowych. Napięcie nie opada, pomimo podejmowanych przez ofiarę prób złagodzenia czy rozwiązania konfliktu. Zaczyna pojawiać się agresja.

Faza ostrej przemocy – następuje wybuch agresji, sprawca staje się gwałtowny, wywołuje awanturę , stosując różne formy przemocy. W tej fazie najczęściej następuje interwencja, ofiary decydują się wezwać pomoc.

Faza miodowego miesiąca – faza skruchy i okazywania miłości. Sprawca zaczyna dostrzegać to, co się wydarzyło. Próbuje załagodzić sytuację, przeprasza, obiecuje poprawę, staje się uczynny i miły, próbuje przekonać ofiarę, że to się więcej nie powtórzy. Ofiary wierzą, bo w głębi serca tego pragną. Sprawca nie jest w stanie długo wytrzymać w takiej roli. Znów narasta napięcie i wszystko zaczyna się od nowa. W tej fazie ofiary często rezygnują z wcześniej podjętych działań, wycofują zeznania, itp.

 

 

 

 

 

 

PRZEMOC WOBEC DZIECKA

 

Przemoc fizyczna – np. popychanie, szarpanie, bicie, policzkowanie.

Przemoc psychiczna (emocjonalna) – poniżanie, wyśmiewanie, zawstydzanie, traktowanie bez szacunku, czytanie korespondencji, SMS-ów, pamiętników, wyzywanie, używanie obraźliwych słów. Przemoc psychiczna może występować samodzielnie, ale zawsze też towarzyszy innym formom przemocy.

Przemoc seksualna – uprawianie seksu przy dziecku, narażanie go na kontakt     z pornografią, umożliwianie mu oglądania jej, obnażanie się, dotykanie, molestowanie, gwałt. Każda czynność, która prowadzi do satysfakcji seksualnej sprawcy.

Zaniedbaniefizyczne (niedożywienie, ubranie niestosowne do pory roku, nieleczenie chorób, brak odpowiedniej opieki, narażanie na utratę zdrowia lub życia, niezwracanie uwagi na potrzeby dziecka), emocjonalne (brak miłości, troski, opieki, chłód, odrzucenie, stawianie dziecku zbyt dużych wymagań, ograniczanie jego rozwoju).

 

 

ZAKAZ BICIA DZIECI

Zmiana ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie wprowadziła także prawny zakaz bicia dzieci.

 

  • Osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad małoletnimi zakazuje się stosowania kar cielesnych!

 

  • Zakaz ten wynika wprost z art. 961 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego.

 

  • Stosowanie kar fizycznych wobec dzieci jest naruszeniem władzy rodzicielskiej.

 

 

 

 

GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

 

Można zwrócić się o pomoc do pracownika socjalnego, pedagoga szkolnego,    wychowawcy, dzielnicowego, lekarza rodzinnego, członka gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. Uzyskamy informację, poradę i niezbędną pomoc.

W sytuacjach nagłych, wymagających szybkiej interwencji wzywamy policję, dzwoniąc pod numer alarmowy 112 lub 997.

Ośrodek Pomocy Społecznej w Żorach ul. Księcia Przemysława 2

tel.  (32) 43 43 713, (32) 43 42 412 mops@mopszory.pl

 

Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Żorach ul. Boryńska 13 tel. (32) 43 57 840

 

Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Żorach

  1. Boryńska 13 tel. (32) 435 78 40 wew. 32

 

Pomoc znajdziemy również:

  • Rzecznik Praw Dziecka, Warszawa, ul. Przemysłowa 30/32,

tel. (22) 583 66 00,  www.pomoc.rpo.gov.pl, Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka, tel. 800 12 12 12

  • Centrum Praw Kobiet, Warszawa ul. Wilcza 60/19, tel. (22) 622 25 17 cpk.org.pl
  • Centrum Praw Ojca i Dziecka, tel. 508 333 669, prawaojca.org.pl
  • Fundacja „Dzieci niczyje”, Warszawa, ul. Katowicka 31, tel. (22) 616 02 68 fdn.pl, telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116111
  • Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. Oferuje pomoc psychologiczną i prawną osobom doznającym przemocy       i świadkom przemocy w rodzinie poprzez:
  • Poradnię Telefoniczną dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem –

tel. 22 668 70 00

  • Poradnię Telefoniczną dla Osób Dorosłych w Kryzysie Emocjonalnym

tel. 116-123 (połączenie bezpłatne).

Stronę internetowa www.niebieskalinia.pl

Dziecko w wirtualnej sieci

 

Materiał opracowany przez Fundację Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii. (PDF do pobrania)

Artykuł dla rodziców- Sylwetka 4 latka

  • Żywo interesuje ich wszystko to, co ich otacza i cieszą się, kiedy poznają nowe rzeczy z różnych dziedzin, jak na przykład: pochodzenie rzeczy, natura, rozmnażanie i narodziny, ale też płeć, Bóg i śmierć.

 

  • Lubią eksperymentować i szukać nowych strategii, które pozwolą im osiągnąć upragniony rezultat.
  • Zaczynają uprzedzać swoje czyny, tworzyć hipotezy i następnie rozwijać je.
    Podoba im się tworzenie i powtarzanie rzeczy, które zostały już wykonane.
  • Zaczynają dokonywać prawdziwej wymiany, podczas której stopniowo biorą pod uwagę pomysły i propozycje innych, a które mogą wzbogacić ich własne idee.
    Zaczynają rozumieć uczucia innych ludzi.
  • Podobnie jak trzylatki, czterolatki przechodzą przez okres wybuchów gniewu i negacji, ale w odróżnieniu od tamtych, potrafią mówić o swojej złości i w większym stopniu kontrolować swoje popędy i emocje.
  • Czują się dorośli; lubią, kiedy spoczywa na nich odpowiedzialność i podoba im się opieka nad młodszymi.
  • Lubią grę sceniczną i kukiełki. Jest to etap, w którym istotną rolę odgrywa gra symboliczna, grupowa, wymagająca współdziałania. Chcą, aby inni towarzyszyli im w zabawie.
    W zabawach przyswajają sobie role znane im z życia rodzinnego, ale prawie zawsze powiązane z własnym doświadczeniem dotychczasowych lat. Uwielbiają przebierać się. „Planują” zabawę, przydzielając role i ustalając funkcje każdemu uczestnikowi.
  • Potrafią mówić bez ustanku, chociaż nikt ich nie słucha. Język jest prawdziwym środkiem komunikacji, a ich wypowiedzi są za każdym razem coraz dokładniejsze, bardziej zrozumiałe i rozbudowane. Opowiadając historie, mieszają rzeczywistość z fikcją. Jest to etap bogaty z punktu widzenia wyobraźni. Podobają im się opowiadania, zwłaszcza te fantastyczne, niedorzeczne, które następnie mogą odtwarzać za każdym razem dodając jakiś nowy szczegół. Pytanie jest dla nich ważnym narzędziem nauki. Ich nieustanne „dlaczego?” wiąże się bardziej z poszukiwaniem celu aniżeli przyczyny.
  • Odznaczają się poczuciem humoru. Podoba im się to, co zabawne i niedorzeczne. Bawią ich rzeczy wyolbrzymione.
  • Coraz bardziej pociąga ich lektura i pismo; chcą je poznać i zbadać. Potrafią rozpoznać własne imiona zapisane na papierze. Zaczynają wprawiać się we własnym piśmie.
  • Jest to również etap, kiedy odkrywają liczby oraz ich zastosowanie. Stopniowo będą kojarzyć znak z ideą jaką reprezentuje aż odkryją, że liczby są bardzo przydatnym narzędziem do rozwiązywania pewnych codziennych sytuacji.
  • Chcą, aby ich rysunki upodobniły się do rzeczywistości; wypróbowują różne „szkice” aż odnajdą ten, który najbardziej przypadnie im do gustu. Starają się nawiązać jakiś kontakt z tym, co chcą przedstawić. Ich rysunki stają się bardziej szczegółowe i o wiele łatwiej jest się domyślić o co w nich chodzi. Celowo nadają im nazwy. Przestrzeń i kolor używane są w sposób emocjonalny, a to co najbardziej im się podoba, rysują jako większe.
  • Postać ludzka ulegnie przeobrażeniu. Malując głowę, tułów, części twarzy, ramiona i nogi wiedzą dokładnie, gdzie je umiejscowić. Zdają sobie sprawę z ograniczeń przestrzennych papieru i są w stanie nie wykraczać poza granice kartki, na której rysują. Interesuje ich to co stanie się z ich malunkami i skrzętnie przechowują swoje dzieła.
  • Z łatwością posługują się ołówkiem, pędzlem i nożyczkami; choć jeszcze z trudem przychodzi im wycinanie małych figurek.
  • Potrafią osiągać cele o wiele bardziej konkretne, wyznaczone przez nauczycielkę.
  • Cieszą się z władzy, jaką sprawują nad własnym ciałem. Koordynacja ruchów jest już u nich na tyle rozwinięta, że są w stanie zapiąć się, przelewać płyny, wsuwać różne przedmioty na swoje miejsce czy nawlec igłę.
  • Rozpoznają części twarzy oraz stawy. Zaczynają interesować się ciałem, tym co się w nim dzieje i rolą poszczególnych jego części.
  • Są w relacji przestrzennej i to nie tylko z własnym ciałem, gdyż potrafią skojarzyć dwa przedmioty między sobą.

Mała Książka – Wielki Człowiek

Zachęcamy rodziców do udziału w kolejnej edycji ogólnopolskiej kampanii „Mała Książka – Wielki Człowiek”.

Szczegółowe informacje na stronie MBP w Żorach

https://mbpzory.pl/n,mala-ksiazka-wielki-czlowiek-2021-2022